Wat is een zwembandje van vriendelijkheid is

Als je iets nieuws leert, komt er een moment dat je doorkrijgt dat je het nog niet kan. Je bent je bewust van je onbekwaamheid. Een onprettige ervaring. Zo voelt mindfulness soms, als je net begonnen bent.

En mijn leven… daarin voel ik me soms net zo onbekwaam. Gelukkig zit er ingebouwd, in mindfulness, vriendelijkheid. Dat kun je goed gebruiken als het moeilijk wordt. Hoe? Dat lees je hieronder.

Afdwalen en niet oordelen

Mindfulness is aandacht hebben voor dit moment op een niet-oordelende manier. Dat oefen je met meditatie. Je gaat zitten, sluit je ogen en richt  je aandacht op je ademhaling. En in een mum van tijd ben je afgeleid. De uitnodiging is dan om niet te oordelen en vriendelijk weer terug te keren naar de ademhaling.

Ik heb de neiging om als ik iets verkeert doe mezelf te veroordelen. Maar, ik ga het ook wel weer opnieuw proberen. (ben immers een streber) Alleen, in meditatie dwaal ik 10 of wel 100 of wel 100.000 keer af. Het is bijna onbegonnen werk. Als ik steeds weer mezelf zou veroordelen, wordt het een hele vervelende oefening. Het is fijn om in begeleide meditaties steeds opnieuw te horen dat ik vriendelijk maar beslist weer terug kan keren. Ik heb het nu zo vaak gehoord en gedaan dat het een gewoonte is geworden. En ik weet: mijn oordeel is, werkelijk waar, maar een gedachte.

Niet oordelen en vriendelijkheid

Op het moment dat ik niet oordeel, komt er helemaal vanzelf vriendelijkheid voor in de plaats. Misschien denk je dat niet-oordelen juist tot onverschilligheid en dat is niet vriendelijk. Maar het is ook niet alleen niet-oordelen. Het is ook aandacht. ’t is de magische combinatie. Als je aandacht hebt én niet oordeelt komt er vanzelf vriendelijkheid naar boven.

Bij mij in de straat hangen heel veel duiven rond. Ze worden gevoerd. Die duiven hebben vieze, gehavende veren, koeren smerig en schijten de boel onder. Ze hangen daar maar een beetje. Voorheen schold ik (binnensmonds) behoorlijk op ze. Maar toen ik niet-oordelen ging toepassen + aandacht, ging ik ze in een ander licht zien. Koddig, geinig, chill, tevreden, uniek. Wauw!

Nu pas ik het ook toe (met vallen en opstaan) bij de trage cassiére (die duo-chrome nagellak!). De inparkeerder (het is ook niet makkelijk in zo’n volle straat). De kaartlezende toerist (ze hebben het gewoon echt niet door). Naar mezelf. Vriendelijkheid is niet-oordelen in actie.

Het is overigens niet zo dat ik stop met oordelen. Dat lukt me niet. Maar ik ben bewust van mijn oordeel. Daarmee verschrompelt het.

Vriendelijkheid als zwembandje

Soms heb ik moeilijke momenten. Herinneringen van narigheid komen boven, ik heb negatieve gedachten, pijnlijke emoties, lichamelijke pijn. Of als ik mediteer. Zelfde laken een pak. Een zee van malheur. Dan komt mijn afkeer, mijn veroordeling daar ook nog bij. De zee wordt stormachtig.

Gelukkig heb ik dan mijn zwembandje bij me. Aandacht + niet-oordelen; vriendelijkheid – en laat ik me drijven op de oceaan. Ik zink niet. Omdat ik zacht kan zijn voor mezelf. Compassie heb. Ik kan het aan. Ja, het zwembandje beschermt me op de wilde zee.

Meditatie, twee voor de prijs van één

Met mediteren oefen ik aandacht. En als dat niet lukt, oefen ik niet-oordelen. Het het een tandem. Aandacht zonder vriendelijkheid kan meedogenloos worden. En vriendelijkheid zonder aandacht, tja – das meer vrolijke verdwaasdheid. Omdat ik zowel aandacht én vriendelijkheid goed kan gebruiken, is mediteren een goede deal.

Heb jij een zwembandje van vriendelijkheid? Kun jij zacht voor jezelf zijn als het moeilijk is? Of merk je dat je juist harder wordt, als het tegenzit?

Lees verder over vriendelijkheid, in dit artikel over zelfzorg, en dit artikel over selfhelp.

Weer even uitzoomen en lezen over wat mindfulness in z’n geheel is doe je hier.