Het probleem van ‘invest in rest’

Op Instagram zag ik deze quote:

invest in rest

Van een welnessmerk. Klinkt als een goed advies. Zelfzorg.

Echter, er zit een addertje onder het gras. Heel heel klein addertje.

En dat zit h’m vooral in de woordkeuze. Het woord investeren.

Een investering impliceert een rendement. In dit geval: neem rust, want…

• daarna meer energie en focus op je werk?
• straks niet om half tien al naar huis willen op een feestje?
• dan kun je wadlopen met de familie?

Meer focus, meer genieten, meer leven! – Wat is daar nu mis mee, Heleen? Wat zit je zuur te doen…

Mijn bezwaar is: als we rust zien als een middel tot nog meer doen-doen-doen, dan is het niet echt rust. Niet ‘leunen op’ of ‘liggen’ – zoals het woordenboek rust omschrijft – maar ’ter voorbereiding op’. Het dient een doel. Dat op zichzelf is natuurlijk geen probleem. Maar zóveel van ons leven dient al een doel.

Het is gezond om af en toe die modus te verlaten. Om iets doelloos te doen. Even niet bezig te zijn met de toekomst. Hier-en-nu.

Bij doelloosheid komt ons echte ongemak naar boven. Want waar dient het leven voor als het niet doelgericht is? Wat ben jij nog waard als je niet iets bereikt? Al is het maar optimaal genieten.

Gespannen ontspannen

Ken je de situatie dat je ‘aan het ontspannen bent’? Het is vrijdagmiddag. ‘T was een drukke week. Je zit in je tuin. De zon schijnt. Glas wijn. Je ontspant. Maar stiekempjes merk je dat het niet zo lukt. Je denkt nog aan werk van de afgelopen week. Wat je afwisselt gedachten over het werk volgende week. Ondertussen tikt het klokje door. Er gaan uren voorbij. Nee, echt ontspannen ben je niet. Het schiet eigenlijk niet op. Je begint te denken: “zo lang is een weekend nou ook niet”. Vanmiddag moet je alvast ‘een deel van je rust pakken‘ want morgen staan de voetbalwedstrijd en wekelijkse boodschappen op de agenda. En daarna een barbecue met vrienden. En ’s avonds naar het theater want de kaartjes waren een half jaar terug al geboekt.

Oefff, ik voel de druk…

Alsof we een batterij zijn die opgeladen moet worden om weer te functioneren. Ach, dat is ook wel waar. Maar wat als je niet lukt je op te laden? Tel je dan niet meer mee? Kom je dan in een la terecht, zoals al die oude mobieltjes die het niet aankunnen?

Het moet wel iets opleveren

Een vakantie vieren om daarna weer aan de studie te gaan. Naar de masseur, om je spieren los te kneden om zo meer van het weekend te genieten… Hoe welvarender en succesvoller we zijn geworden, hoe meer ons leven gedefinieerd wordt in termen van economie. Wat er eerst was, weet ik niet. Kip. Ei. Was er eerst spraak van persoonlijk rendement en werden we daardoor zo dol op productiviteit. Of leidde onze ongelooflijke prestaties tot een overtuiging dat dit is waarvoor we hier op aarde zijn?

Gelukkig zijn er overal herinneringen aan leven buiten dit gedachtegoed. We noemen het ook wel: spel!

Een klein kindje op het strand dat letterlijk water naar de zee aan het dragen is met haar kleine emmertje.

Ik herinner mij de uren – lang geleden – dat ik in de zandbak zand aan het zeven was. Totaal nutteloos. Geen registratie van hoeveel zand, geen vergelijking met het kindje naaste. Geen KPI’s. Zucht. Ik word al rustig als ik er aan denk.

Rusten zonder rendement raakt iets dieps. Namelijk, het weten dat je er mag zijn zonder iets te doen.

Zoals een bloemetje dat zomaar zonlicht ontvangt. Zonder daarvoor te werken.

Rusten als een vorm van ontvangen…

Durf jij dat?

Zelfzorg vanuit het perspectief van onvoorwaardelijke zelfliefde

Onvoorwaardelijke liefde. Wat een thémá. Waar te beginnen? Nou, misschien hier 🙂

Zonder voorwaarden = zonder verwachtingen = zonder uitzicht op een rendement = zonder dat het ook maar iets oplevert in de toekomst = zonder dat het moet voldoen aan een raming = zonder te vergelijken met een fantasie.

Hier zijn om hier te zijn. Niet om daar ‘beter te zijn’ of effectiever, of efficiënter.

Dat is exact de beoefening in meditatie. Waarin we steeds afdwalen naar ‘wat levert dit op’. En weer terugkeren naar niet-doen. Vertrouwd raken met hier, zijn zonder belofte. Zonder toekomst.

In mindfulnessland noemen we het de zijn-modus.

Een aanvulling

Al de bovenstaande filosofietjes… kan ik daar een mooie slogan van maken? Als aanvulling op het ‘invest in rest’?

Rust omdat je er aan toe bent

Hoe zou jij het formuleren?