Dit artikel kost je 2 minuten

Tijd is vreemd. Dit (elektronische) boek gaat me – volgens mijn Kobo – nog 37 uur kosten. Daardoor voel ik geen enkele haast.

Logischer zou zijn < kost veel tijd opschieten maar > maar wat er gebeurt is < kost veel tijd laat ik er maar van genieten >.

Het lijkt soms wel alsof hoe groter een project is, hoe meer rust ik vind om met al mijn aandacht erbij te zijn. Geen gehaast.

Feature: leestijd

Sinds een week heb ik bij alle blogartikelen bovenaan een Leestijd genoteerd. Als experiment.

Het idee heb ik van ’n ander blog. En het bevalt me. Als ik zie dat een artikel drie minuten kost om te lezen, ga ik dat zo doen. Omdat ik weet waar ik aan toe ben. Blijkbaar is dat belangrijk voor me 🙂. Zie ik alleen de lap tekst, dan denk ik eerder ‘andere keer als ik meer tijd heb’.

Tijd en de doe-modus

Tijd is één van de belangrijkste kenmerken van de doe-modus. In de doe-modus ben je bezig met een toekomstplan. Observeer je: hier ben ik en daar wil ik heen… en dit, dit en dit ga ik doen om er te komen. Zonder tijd geen toekomstplannen, en vise versa. We brengen een groot deel van ons leven door in die doe-modus en de keerzijde is dat het ons nogal gehaast en ontevreden maakt.

Accepteren in de zijn-modus

De zijn-modus ‘bereik’ je door in dit moment aanwezig te zijn. Je aandacht te richten op dát wat er is zonder er over te oordelen. Het niet anders te willen dan het nu is (ookal is ’t niet hetzelfde als je ideaalbeeld…). In de zijn-modus is rust. Je hoeft nergens heen. Geen tijd én tegelijkertijd alle tijd. Je vind er ruimte: als je de situatie niet afkeurt, kun je zien wat er wél is.

Mindfulness: weten welke modus

Met mindfulness oefen je te wisselen tussen de doe- en zijnmodus. Beiden zijn waardevol, áls je ze weet te appreciëren.

Aangezien we thuis en op school niet zo goed leren wat de waarde van de zijn-modus is, besteden we er met z’n allen niet zoveel aandacht aan. Geen wonder dat we ons gestrest voelen – want we willen steeds dat het Nu anders is dan het is. Daarom moeten we de zijn-modus oefenen.

Efficiënt met m’n tijd omgaan

Het benoemen van de leestijd van een artikel zou je kunnen leiden naar de doe-modus. Tijd, immers. Je wilt het artikel gelezen hebben, en dus is het fijn te weten hoe lang dat gaat duren. Over 10 minuten ben je klaar. Heb je nog tijd over om extra dingen te doen.

Geen haast

Maar mij helpt naar de zijn-modus te gaan. Ik accepteer dat het lezen mij 10 minuten gaat kosten. Heerlijk – de komende 10 minuten hoef ik nergens heen… alleen maar hier te zijn. Met mijn computer, mijn ogen dwalend over de woorden.

Wat doet de leestijd met jou

Doen? Zijn? Wat heeft je voorkeur?