Marie Kondo en mindfulness
Does it sprak joy?
Die vraag stel ik mezelf als ik het boek van Marie Kondo in mijn hand houd. Ja, is het antwoord. Nog steeds. Twee jaar terug heb ik mijn hele huis geKonMariet ( = opgeruimd) en, echt waar, het is netjes gebleven. Iets wat ik als ‘sloddervos’ nooit voor mogelijk had gehouden. Ik voel joy.
Er is overlap
Maar dit is toch een mindfulnessblog? Wat heeft een opruimgoeroe hiermee te maken? Er is overlap. Voor mij is KonMarie een beoefening van mindfulness.
De titel is ‘The Life Changing Magic of Tidying Up‘. Is het echt Life Changing? Voor mij wel. Dat wat ik ervaren hebt in het proces van opruimen… wat ik nu weet… kan ik niet meer on-weten.
KonMarie gaat voor mij over het ervaren van je spullen en omgeving en je relatie ertoe. Net als mindfulness.
“it’s all about relationality”
Het effect van ‘does it spark joy’
De vraag “does it spark joy?” levert geen logisch antwoord op. Het vraagt niet om een analyse. Ik ervaarde dit vooral bij de categorie boeken: In de Naam van de Roos stond al 10 jaar in mijn kast. Bij het vastpakken van het boek ervoer ik geen vreugde, maar zwaarte: moet ik ook nog lezen. Ook al lijkt het me een mooi verhaal. Toch gaf het me een stressgevoel. ’t deed me ook nog eens denken aan al die klassiekers waarvan ik vind dat ik ze moet lezen, maar waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Besluit: dit boek gaat weg.
Mickey Mouse History and Other Essays on American Memory is een boek dat mijn hart een sprongetje doet maken. Niet logisch. Ik ga het waarschijnlijk niet herlezen. Het is zo obscuur dat ik het niemand kan delen. Maar, het brengt me terug naar een tijd dat ik American Studies deed, dat ik me liet betoveren door nieuwe werelden. Het is deel van een stuk geschiedenis waar ik heel blij van word. Besluit: dit boek blijft.
De helderheid van ervaren
Door op deze manier al je spullen te ‘behandelen’ worden de verhalen die eromheen hangen helder – in een ‘gevoel’. Zowel je geschiedenis van het voorwerp, als de toekomst. Hoewel dat zijn gedachten en verhalen zijn – domineert het gevoel. Zwaarte, vreugde, dankbaarheid, vermoeidheid of juist energie.
Hier-en-nu
De vraag “does it spark joy” gaat over dit moment als je je gevoel volgt. Het is verfrissend om op deze wijze je tot je spullen te verhouden. Gevoel eerst. Context – de verhalen die een ding omgeeft – als tweede. Naar de achtergrond, eigenlijk. Je ervaart wie je bent of wilt zijn op dit moment. Soms kan er zelfs een afkeurende gedachte zijn over hoe je bent op dit moment: ik ben toch iemand die dit boeken zou moeten willen lezen…. (maar ’t is gewoon niet zo).
Het gevoelsleven van sokken
Waar ik heel wat honende opmerkingen over hoorde: Marie Kondo’s ideeën over het ‘gevoelsleven’ van levenloze objecten. In onze westerse cultuur lachen we erom. Een paar sokken heeft geen gevoel, pffff. In Japanse cultuur is daar meer ruimt voor. Marie beargumenteerd dat je sokken niet in een bolletje op opbergen, of – the horror – geknoopt. Nee, je moet ze op elkaar leggen en zachtjes opvouwen. Zo kunnen de sokken – als ze niet de hele dag tussen je voeten en de benauwde schoenen geplet worden – rusten en ademen.
Ik begrijp dat dit voor veel mensen een brug te ver is. Maar het doet mij glimlachen. Het geeft me namelijk een nieuw perspectief. Een Frisse Blik. Stel je eens voor dat we objecten vaker zou zouden benaderen? Dat we vanuit ‘hun perspectief’ kijken. Dat we ze bedanken voor hun trouwe dienst… 🙂 Dat vind ik verrijkend.
Niet materialistisch genoeg
Een bekende klacht: dat we in de westerse wereld te materialistisch zijn. Maar, eigenlijk zijn wel niet materialistisch genoeg. We waarderen materiële zaken niet echt. Kennen ze geen gevoel of bestaansrecht toe. Zien ze over het hoofd. Als we materialistischer zouden zijn, zouden we beter voor onze spullen zorgen. Zorgvuldiger met ze omgaan.
Bijna automatisch, zo werkt het bij mij tenminste, heb je als je je spullen waardeert, er ook minder van nodig. Is je wel eens opgevallen dat als je één lippenbalsem hebt dat je die nooit kwijt bent. En als je er vijf hebt, dat je ze altijd kwijt bent…
Zelfkennis
Opruimen volgens de KonMarie-methode is een pad van zelfkennis. Wat is er in dit moment gaande. Wat is er in mij gaande. Wat vind ik dat ik moet zijn en wie ben ik werkelijk. Jouw ervaring doet er toe. Al moet je er wel een beetje lef voor hebben hoor, om zo eerlijk te zijn.
Ik heb in dit proces heel wat oud studiemateriaal weggegooid omdat het me vasthield in een tijd die voorbij is. Een fijne tijd, die me toch sombere gevoelens geeft omdat ik niet wil dat het voorbij is. Maar ’t is wél zo. Ik heb besloten dat mijn huis geen opbergplek voor dit soort nostalgie. Ik wil nu leven en niet in een gelukkige geschiedenis.
Voor de oplettende lezer: het verschil tussen het boek Mickey Mouse History en deze stapel aantekeningen? Weet ik niet… Maar ik schreef al dat dit geen logisch proces is.
Jouw spullen
Hoe is dat bij jou? Vind je het fijn om je te omringen met spullen. Met de verhalen, de herinneringen en dromen die erbij horen? Of hou je van een leeg huis. Is dat dan omdat alles mogelijk is?
Er is nu een Netflix serie over Marie Kondo. Gelukkig heb ik Netflix nog niet gekomariet 🙂 . Ik ga binnenkort kijken.
Omdat er nu – door de Netflix serie – opeens zoveel consternatie is, vind ik ook mooie artikelen op ’t internet. Voor verdieping:
- Respecting the Spirituality Behind Marie Kondo’s ‘Tidying Up‘
- What White, Western Audiences Don’t Understand About Marie Kondo’s ‘Tidying Up’
Ter info: aspecten van de KonMarie-method
- opruimen per categorie (niet per kamer of kast) met een goed doordachte volgorde van categorieën
- in één keer alles goed doen (niet elke dag 10 minuten)
- alle spullen verzamelen op één plaats, yes uit de kasten halen, en (letterlijk) vasthouden (en besluiten)
- focus op wat je wilt houden/wat vreugde geeft. Niet op wat je weg moet gooien
- doe het één keer goed, en dan hoef je het nooit meer te doen
