Discipline

In 4 stappen gedisciplineerd worden

Leestijd: 4 minuten

Wat betekent het om gedisciplineerd te zijn?

In dit artikel vind je de 4 stappen om – op welk gebied dan ook – gedisciplineerd te worden. Voorafgaand natuurlijk een contemplatie van mij over wat discipline is 🙂

De vier stappen voor discipline.

  1. Je focus
  2. Je vriendelijkheid
  3. Je slimheid
  4. Je sleutel

Laten we beginnen bij het woord discipline.

Discipline

Maar, allereerst:

Wat is discipline?

We associëren het woord met doorzettingsvermogen, controle, geen excuses, geen gezeur, geen emoties maar ratio. In het synoniemenboek staat zelfs tucht en gehoorzaamheid. Die woorden hebben een scherpe toon.

Dit klinkt in mijn oren niet bepaald aantrekkelijk want mijn leven staat juist – met behulp van mindfulness – in het teken van zachter en vriendelijker zijn voor mezelf. De innerlijke criticus heeft me er flink van langs gegeven in de afgelopen dertig jaar. Daar ben ik wel klaar mee. Hoe kan ik dit nu rijmen met deze vinnigheid? Ik wist het niet, totdat ik deze quote zag van Krishnamurti:

You have to be your own teacher and your own disciple.

Wees zelf je eigen leraar en je eigen discipel.

Ik kende het woord discipel alleen uit de Bijbel. Maar, opeens viel het kwartje: een discipel is natuurlijk gewoon een leerling! Discipline hebben betekent dus een leerling zijn.

Zo staat het ook in het woordenboek, weet ik nu.

Echter, een zoektocht in de stock-afbeeldingen bibiotheek laat me vooral afbeeldingen zien van berisping.

Waar ben je leraar en leerling van?

Waarvan dan?

Je bent leerling en leraar van jouw persoonlijke unieke ervaring en gedrag. Die heeft vele facetten.

  1. Jezelf.
  2. Je behoeften. Wat heb je nodig?
  3. Je verlangen. Waar gaat je hart sneller van kloppen?
  4. Je waarheid. Wat denk je, wat voel je, wat zie je, wat is je perspectief? Wat zijn je basisovertuigingen? Wat zijn je waarden?
  5. Het hier-en-nu en de realiteit. Als je niet helder ziet wat je doet, kun je ook niet zien wat er mis gaat. Dus; niet positief denken of motivatie-praatjes maar een neutrale blik die alles ziet.
  6. Je doel. Bijvoorbeeld een vaardigheid ontwikkelen.
  7. Je plan.
  8. Je gedrag.

Discipline, veiligheid en leren lopen

Het kost ons 10.000 uur om expert te worden. Maar, als je leert in de vorm van spel en plezier hoef je het maar een paar keer te doen.*

Dé plek om snel te leren is een veilige omgeving. Een plek waar je je niet hoeft te beschermen tegen gevaar. Daar ben je namelijk helemaal open en vormbaar. Een veilige omgeving creëer je op vele manieren, maar in deze context is het ‘niet-oordelen’ belangrijk. Dus, niet denken in termen van goed en fout.

Je (schijnbare) onvermogen is niet fout. Het is neutraal.

Als een kindje op één jarige leeftijd leert lopen heeft het zelf nog geen concept van goed en fout rondom deze vaardigheid. Een kindje besluit niet om te leren lopen om zo een beter en capabeler mensen te zijn. Nee, het is nieuwsgierig en volgt zijn instinct. Leren lopen is iets wat ergens in onze programmering is opgeslagen. Vallen is misschien frustrerend voor het kindje, maar er zit geen moreel oordeel op. Geen besef van dat het een foute baby zou zijn, of een baby die achterloopt. Nee. Vallen, huilen, opstaan. Steeds opnieuw, totdat het natuurlijk wordt. Zo leren we.

Als volwassenen zijn we dit vergeten

Gaat het niet goed, dan zeggen we ‘ik ben gewoon niet gedisciplineerd genoeg’ en impliciet veroordelen we onszelf. We kijken misschien wel met een scheef oog naar die collega die het wél lijkt te kunnen. Ergens in ons opgroeien tot volwassene hebben we prestatie gehangen aan ‘goed mens zijn’ of ‘geaccepteerd worden’. Het vermogen om onszelf te overwinnen zien we als karakter. Als een deugd. Lukt het niet, dan veroordelen we onszelf.

Hier achter zou wel eens het idee kunnen zitten dat we niet van nature goede mensen zijn en er ons voor moeten inspannen. Of dat zo is, is een thema voor een andere blogpost (of duizenden jaren discussie door theologen en filosofen maar dat terzijde).

Vertrouwen in een goede afloop

Terug naar de baby die zeer gedisciplineerd aan zijn wandel-vaardigheden werkt. Haha, zie je het voor je? Waarom veroordelen we de baby niet als het wat lang duurt? Omdat we absoluut vertrouwen hebben in een goede uitkomst. Wij hebben het zelf kunnen leren en hebben met onze eigen ogen gezien dat (bijna) iedereen leert lopen. Én, we weten dat ‘fouten maken’ erbij hoort. Vallen hoor erbij. We zien het niet als fout.

Geen straf

Een kindje dat echt niet kan lopen, bestraffen we niet. We zeggen niet: er is niet genoeg doorzettingsvermogen. Bestraffen werkt niet. We onderzoeken met vriendelijkheid wat er wel mogelijk is. We zijn een liefdevolle begeleider die aansluit bij waar het kindje wél is.

Niet-oordelen en vriendelijkheid, het hoofd en het hart

De essentiële ingrediënten van discipline zijn niet-oordelen en vriendelijkheid. ‘T zijn de kwaliteiten van een goede leerling en een goede leraar.

  • Niet-oordelen geeft ons een neutrale blik om te zien waar precies het nog niet gaat zoals we willen. Analyseren kan alleen als je onvooringenomen bent. Gebruik de kracht van je intellect!
  • Vriendelijkheid geeft ons de geborgen omgeving om ons weer open te stellen voor nieuwe informatie nadat we een paar keer pijnlijk zijn gevallen. Gebruik de kracht van je hart.

Tijd om meta te doen: gedisciplineerd zijn naar discipline 🙂 Hoe ga je dat doen:

Het stappenplan: hoe wordt je gedisciplineerd

Pak pen en papier en neem de tijd voor deze stappen.

  1. Je focus. Kies één vaardigheid of gewoonte uit waar je meer discipline zou willen hebben. Precisie is cruciaal en daarvoor moet je voorbij de vaagheid van ‘ik ben gewoon zo’. Ook al ben én je een rommelkont én een vetklep én een viespeuk én een luilak (oeff, wat een harde woorden); focus.
  2. Breng vriendelijkheid naar je ervaring. Je harde oordeel komt waarschijnlijk omdat je flink geprobeerd hebt, en ’t is niet gelukt. Dat is pijnlijk! Iets om even stil bij te staan. Je geeft niet zomaar op, daar heb je goede reden voor. Dikke teleurstelling, waarschijnlijk. Sta jezelf toe dit te voelen. Zo maak je een veilige omgeving voor jezelf. Je leert jezelf namelijk dat teleurstellingen okay zijn en dat je best zo mag voelen. Niet leuk, maar wel realistisch. Je pakt hier dus de rol van een compassievolle leraar. Je zet je hart in. Je laat jezelf niet in de steek als het moeilijk wordt. Door je emoties te erkennen en tot rust te laten komen, gaat de volgende stap makkelijker.
  3. De derde stap is het inzetten van je neutrale intellect. Wees nieuwsgierig! Analyseer waar het mis gaat. Gebruik je hoofd. Met bijvoorbeeld deze vragen:
    1. Heb ik een duidelijk doel? Hoe gaat het eruit zien als ik discipline heb?
    2. Heb ik een plan? Weet ik welke oefeningen of taken ik wil doen, wanneer, hoe lang?
    3. Hoe gaat de uitvoering? Waar zit het knelpunt:
      1. starten
      2. doorgaan
      3. afronden
      4. reflecteren en uitdagen (jezelf pushen naar een volgend niveau niet te stagneren)
  4. Je sleutel. Wat is de kleinste verandering die ik kan doorvoeren om weer op te pakken?

Ik ben heel benieuwd waar jij dit voor gaat gebruiken! Mail me, of laat een reactie achter hieronder.


PS. *Dit zijn allebei overdrijvingen. Het idee van 10.000 uur tot expertise is door Malcolm Gladwell gepopulariseerd maar blijkt niet helemaal te kloppen. Het idee dat in spel je het maar een paar keer hoef te doen is een herinnering van mij van een quote die ik ergens las en wat indruk op me maakte. Of het feitelijk zo is, weet ik niet – maar in de context van veiligheid en hoe wij mensen leren is het mijn eigen deductie. Misschien is er wetenschappelijke onderbouwing maar daar kan ik niet naar verwijzen. In de blogpost Wetenschap versus woo-woo in coaching [binnenkort].

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.